اگر بگویم احمدی نژادی ها ریسک پذیرترین یا قماربازترین یا عاشق ترین یا خل ترین یا پای کار ترین جمعی هستند که از بعد از غیبت دردانه آفرینش بر روی کره زمین خلق شده اند بهترین توصیفی است که می شود کرد.

البته این ورژن منتظران نه از آن جنس هستند که مستقیم با امام زمان مربوط باشند که اصولا گروه خونیشان به این حرفها نمی خورند یک مشت جوان فوق العاده معمولی که نه پینه ای بر سر دارند و نه اهل نماز جماعت هستند.

اما در میان همه جریانات و گروهای سیاسی تنها کسانی هستند که حکومت و نظام مقدس جمهوری اسلامی را اصالتا برای حکمرانی و قدرت طلبی نمی خواهند بلکه آنرا پلی به سوی حکومت موفورالسرور مهدی موعود می پندارند و از این رو در مقابل کوچکترین انحراف از این نوع نگاه در نظام آوانگارد هستند و البته از سوی همه دستجات و قدرت طلبان به انحراف هم متهم می شوند.

سیاست و حکومت در نگاه منحرفان واقعی از آرمان های انقلاب آنگاه دردآورتر می شود که می بینیم  اعتقاد سید خراسانی بودن امام خامنه ای هم بازیچه دست سیاست ورزان حیله گر می شود و در برهه ای از زمان بر شیپور آن می دمند و در بزنگاه امتحان زیر تمام اعتقادات خود می زنند و آرمان ها و هدف نهایی انقلاب را هم طعمه دعواهای سیاسی و بگیر و ببند های خود می کنند غافل از اینکه اگر این آرمان والا و آرزوی اولیا و اوصیا الهی را از این انقلاب بگیریم تفاوت ماهوی این نظام را با تمام نظام های دمکراسی مآب خدشه دار کرده ایم و اصولا مفهوم نظام ولایت فقیه در زمان غیبت را به بن بست می کشانیم.

گویی اصلا متوجه نیستند که بک بال شیعه و بالتبع آن یک بال حکومت شیعه اثنی عشری آرمان حکومت جهانی مهدی موعود است و فاکتور گرفتن از آن به بهانه ارضای حس قدرت طلبی گروهک ها و دسته جات اقتدار طلب سیاسی برای در قدرت ماندن مادام العمر برزگترین انحراف و خیانت به آن است.

شاید باید همه ما در باورهایمان تجدید نظر کنیم و به این بیاندیشیم تا زمانی که توتم احمدی نژادی ها به یک باور و مطالبه و نوستالوژی عمومی تبدیل نشود و دستگاه های عریض و طویل فرهنگی همگام با به قدرت رسیدن فرزند پاک ملت پای کار آمده و به تشریح و تبیین این نگاه استراتژیک نظام بپردازند و به یاری ایشان بشتابند و از نگاه آرمانی آخرالزمانی نظام دفاع کنند و بجای آن با انکار چنین آرمانی که بزرگترین خیانت به خون شهدا و امام راحل است از آن در جهت زمین زدن فرزند زیرک و باهوش ملت در بازی های سیاسی خود استفاده میکنند. 

اما چه سود که ملت فهیم ایران خواهند فهمید علت این عقب نشیی احزاب اقتدار گرا از آرمان انقلاب ریشه در سقوط آنان دارند و در فردای تحقق آرمان انقلاب در زمره معارضین ارتش آزادی بخش خواهند بود.