روزگاری شهر ما ویران نبود.
دین فروشی اینقدر ارزان نبود.
نغمه ی مطرب دوای جان نبود.
هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود.
دختران را بی حجاب ننگ بود.
رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود.
مرجعیت مظهر تکریم بود.
حکم او را عالمی تسلیم بود.

اینک...

اماپشت پا بر دین زدن آزادگی است.
حرف حق و دین عقب افتادگی است.
آخر ای پرده نشین فاطمه!
کی رسی بر داد دین فاطمه؟؟